Μια πρακτική ενεργού διαλογισμού, που βοηθά ιδιαίτερα σ’ αυτή τη διαδικασία, είναι το Άνταρ Μον. Η τεχνική αναγνώρισης της εσωτερικής σιωπής. Ο ασκούμενος κινητοποιεί την επίγνωσή του, παρατηρώντας τις αυθόρμητες σκέψεις του, χωρίς να λογοκρίνει και να αναλύει αυτά που έρχονται είτε με τη μορφή εικόνων ή σκέψεων, παρακολουθεί τις νοητικές του διακυμάνσεις, τις αλλαγές που υφίστανται οι διάφορες σκέψεις, αλλά και το κενό των σκέψεων.
Αυτή η πρώτη προσέγγιση του νου, έχει ως στόχο να μας φέρει σε επαφή με τις αυθόρμητες σκέψεις για να συνειδητοποιήσουμε το πώς μεταβάλλονται, τροποποιούνται, και «εξασθενίζουν» μέσα από αυτή τη συνειδητή διαδικασία αναγνώρισης και παρατήρησής τους και χωρίς καμία ιδιαίτερη προσπάθεια. Όταν αυτό το πρώτο μέρος κατακτηθεί, τότε ακολουθούν τα επόμενα στάδια, όπου συνειδητά δημιουργούμε μια σκέψη, την παρακολουθούμε, και κατόπιν την εγκαταλείπουμε. Με αυτόν τον τρόπο καταφέρνουμε να χειριζόμαστε τις σκέψεις, να τις τροποποιούμε, να τις αλλάζουμε τελείως.
Για να περάσουμε από το ένα στάδιο στο άλλο, χρειάζεται να χειριζόμαστε καλά την τεχνική, και η βοήθεια ενός /μίας έμπειρου/ρης δασκάλου/λας, γίνεται απαραίτητη καθώς και η τακτική και σταθερή προσωπική πρακτική.
Μετά από αυτό το στάδιο, μπορούμε να χρησιμοποιούμε τις σκέψεις όπως ακριβώς εμείς επιλέγουμε. Μ’ αυτό τον τρόπο, προσεγγίζουμε λίγο περισσότερο προς τη διαλογιστική κατάσταση που δυστυχώς ούτε διδάσκεται και ούτε περιγράφεται, όμως σίγουρα από τα πρώτα στάδια καταφέρνουμε να απαλλαγούμε από την κατάθλιψη.
